Boek review: De Hongerspelen

Het is weer eens iets anders dan een swatch of een nail-art, maar ik merk dat jullie dit soort dingen zelfs nog iets leuker vinden dan een swatch. Ik hoop daarom ook dat jullie ook zo'n boekreview eens leuk vinden omdat ik dit ook wel eens leuk vind om te schrijven!

Er zijn vele soorten kaften uitgebracht in de trilogie, als je op internet zoekt zul je er toch zeker wel 3 tegenkomen.
Ik kocht deze, omdat deze op een betrouwbare site te koop was (bol.com) en omdat hij ook het goedkoopste was.
Toch vind ik deze kaft het minste mooi van allemaal, want hoe zie je nou dat dit het boek van de hongerspelen is? Natuurlijk, het staat op de voorkant, maar aan het gezicht en de boel eromheen is het niet echt te zien.
Je hebt echter ook een kaft van een boek waar de welbekende spotgaaispeld op staat, dit boek had ik ook maar heb ik uiteindelijk weggegeven omdat dit boek beter bij de rest van de trilogie past.

Ik weet niet zeker of het goed te lezen is, maar ik verwacht het wel.
Op de achterkant word er - zoals altijd - eigenlijk al een soort van samenvatting te geven van het boek, ook al is het wel een vrij ruime samenvatting.

Ik snap best dat een heleboel mensen dit niet leuk zullen vinden, maar een groot aantal mensen zal dit boek vast net zo geweldig vinden als dat ik het vind!
Eerder was ik namelijk ook nooit zo van deze boeken, ik las ‘hoe overleef ik’ en dat soort boeken totdat mijn nicht me dit boek in de handen drukte het zei dat ik het eens moest lezen.
Het leek me echt helemaal niet leuk, maar nu is dit van alle boeken die ik heb gelezen mijn grote favoriet!

Ik zal jullie zometeen de eerste anderhalve bladzijde laten lezen en een stukje middenin het boek.

Als ik wakker word, is de andere kant van het bed koud. Mijn vingers strekken zich uit, op zoek naar Prims warmte, maar ze vinden alleen de ruwe canvas overtrek van de matras. Ze heeft vast naar gedroomd en is bij mijn moeder in bed gekropen. Ja, natuurlijk. Vandaag is de dag van de boete.
Ik duw mezelf op één elleboog overeind. Er is genoeg licht in de slaapkamer om hen te kunnen zien. Mijn kleine zusje Prim ligt opgekruld op haar zij tegen mijn moeder aan genesteld, hun wangen tegen elkaar gedrukt. In haar slaap lijkt mijn moeder jonger, nog steeds vermoeid, maar niet meer zo uitgeput. Prims gezichtje is zo fris als een regendruppel, zo lieflijk als een sleutelbloem, de primrose waar ze naar is vernoemd. Mijn moeder was vroeger ook heel erg mooi. Dat zegt men tenminste.
Bij Prims knieën houdt de lelijkste kat ter wereld de wacht over haar. Een platgeslagen neus, een half oor, ogen in de kleur van rottende pompoen. Prim heeft hem Boterbloem gedoopt, hardnekkig volhoudend dat zijn doffe vacht precies dezelfde fleurige kleur geel heeft. Hij haat me. Vertrouwt me niet, in elk geval. ook al is het alweer jaren geleden, volgens mij weet hij nog steeds hoe ik heb geprobeerd hem in een emmer te verdrinken toe Prim hem mee naar huis had genomen. Vel over been, zijn buik opgezwollen van de wormen, zwart van de vlooien. Ik zat absoluut niet te wachten op nog een hongerige maan. Maar Prim smeekte zo wanhopig, huilde zelfs, dat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen om hem uit huis te schoppen. Het heeft allemaal goed uitgepakt. Mijn moeder kreeg alle parasieten weg en hij bleek een geboren muizenjager. Vangt zelfs af en toe een rat. Soms geef ik Boterbloem de ingewanden van een beest dat ik schoonmaak. En nu blaast hij in elk geval niet meer naar me.
Ingewanden. Geen geblaas. Verder dan dat zal onze liefde nooit gaan.
Ik zwaai mijn benen het bed uit en glijd in mijn jachtlaarzen. Soepel leer dat zich naar mijn voeten heeft gevormd. Ik trek een broek aan, een shirt, stop mijn lange zwarte vlecht onder een pet en pak mijn voorraadtas. Op tafel, onder een houten kom om het tegen hongerige ratten én katten te beschermen, ligt een rond, in basilicumblaadjes gewikkeld geitenkaasje. Prims cadeautje voor mij op de dag van de boete. Ik stop het kaasje voorzichtig in mijn zak en glip naar buiten.

Een ander stukje uit het boek:

Op de een of andere manier lukt het me om terug bij de grot te komen. Ik wring me door de grotten. In het vlekkerige licht trek ik het oranje rugzakje van mijn arm, snijd de sluiting door en laat de inhoud op de grond vallen. Eén smal doosje met een injectiespuit erin. Ik aarzel geen moment, steek de naald in Peeta’s arm en duw hem langzaam naar beneden.
Mijn handen gaan naar mijn hoofd en vallen dan glibberig van het bloed weer in mijn schoot.
Het laatste wat ik me nog kan herinneren is een prachtige zilvergroene mot die op mijn pols neerstrijkt.



Ik vind dit boek ontzettend leuk omdat het een verhaal is wat ik gewoon leuk vind om te lezen, bovendien word alles in het boek goed uitgelegd en is alles heel nauwkeurig beschreven, hierdoor kan ik me helemaal inleven in het boek.

Als je dit boek nog niet hebt gelezen, zal ik dat zeker nog eens doen.
Je hoeft hem natuurlijk niet gelijk te kopen, je kan hem ook eerst uit de bieb halen!

Liefs,
Britt

Geplaatst door Britt